14/2/12

Ένα ξωτικοκόριτσο στη Ντίμροστ (ε μέρος)


Και ο καιρός περνούσε χωρίς νέα. Είχαν περάσει κιόλας εφτά χρόνια σαν νερό, από την μέρα που είχαν φύγει ο Νέχαρ και ο Ελουρέντ, και σιωπή γύρω από τις εξελίξεις της πολιορκίας είχε πέσει, καθώς κανείς άλλος Χάλαντιν δεν πέρασε από τα μέρη τους, και η αγωνία τους ήταν μεγάλη για τους δικούς τους που έλειπαν μακριά. Οι άνθρωποι παντού επαγρυπνούσαν, επειδή ανησυχούσαν μήπως ο Σάουρον ως κακό πνεύμα διαφύγει προσωρινά από τον στενό κλοιό και επιτεθεί στις πόλεις τους, αν και η μικρή Ντίμροστ δεν κινδύνευε όσο η Οσγκίλιαθ που είχε κρατήσει στο παρελθόν.
Τότε του Ντένχαρ του πέρασε από το μυαλό να πάει ο ίδιος ως τη Μόρντορ, παρόλο που δεν είχε ενηλικιωθεί ακόμα (ώστε να ακολουθήσει και άλλους νεαρούς Νουμενόριαν που έκαναν το ίδιο) και η σκέψη αυτή και η έγνοια ωρίμαζε μέσα του, επειδή ένιωθε την αγωνία της μητέρας του, αλλά και της Γκλίνενρουθ, που τις νύχτες έβγαινε κρυφά από την Μίριελ στην αυλή, και ανέβαινε στη στέγη και κοιτούσε προς την Ανατολή όπου η μάχη μαινόταν. Κι ενώ ήδη κατάστρωνε το σχέδιο να φύγει και εκείνος, έμαθε ότι στις εγκαταστάσεις του Βορρά, είχε επιστρέψει ένας Χάλαντιν που τον ήξερε από παλιά, και πήρε το άλογο τα ξημερώματα, για να πάει να ρωτήσει νέα για τους δυο άντρες. Όμως πήγε να επισκεφτεί και τους παππούδες του, που ζούσαν εκεί κοντά, και έμεινε μαζί τους όλο το απόγευμα , ξεχνώντας ότι η μητέρα του περίμενε, μέχρι που νύχτωσε και τότε μόνο ξεκίνησε να φύγει βιαστικά, αφού από τη χαρά του για τα νέα που πήρε, είχε καθυστερήσει. Γυρνούσε πίσω, όταν ξαφνικά μία σκιά πετάχτηκε μπροστά του και το άλογό του που τρόμαξε, τον έριξε από την πλάτη του και έφυγε καλπάζοντας προς την κατεύθυνση της πόλης.
«Τρελό άλογο», μουρμούρισε ο Ντένχαρ και σηκώθηκε κρατώντας τον ώμο του, όμως στράφηκε προς τον Γιάουρ που τον κοιτούσε.
»Και τώρα πως γυρνάμε πίσω;» τον ρώτησε. «Η Μίριελ θα σηκώσει ολόκληρη την πόλη στο πόδι αν το δει να γυρνά χωρίς τον αναβάτη…»
«Θα σε οδηγήσω εγώ πιο γρήγορα απ’ ότι αν γυρνούσες μόνος», του απάντησε ο Γκόν-γκιρι , «εξάλλου θέλω να δω τη Γκλίνενρουθ…»

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τόσο λίγο ;

venthesikymi είπε...

Αγαπητέ @Ανώνυμε, δυστυχώς, όταν "κόβω" τα κεφάλαια ώστε να τα αναρτήσω τμηματικά, κάποια κομμάτια τους είναι δυσανάλογα προς τα προηγούμενα ή τα επόμενα, λόγω του θέματός τους...Το επόμενο ποστ θα είναι μεγαλύτερο πάντως :)