Βενθεσικύμη

Στις μοναξιές του βυθού
ανάμεσα στα ναυαγισμένα πλοία και τους χαμένους θησαυρούς
που λησμόνησε ο χρόνος,
εκεί όπου ποτέ δεν φτάνει ο ήλιος να φωτίσει,
θα με βρεις...
Θα αφήνω τα μαλλιά μου ξέπλεκα
και κάπου-κάπου, όταν θα έχει ξαστεριές ή το φεγγάρι θα καθρεφτίζεται στη θάλασσα,
θα βγαίνω να ιστορώ τα παραμύθια που κάνουν τους ανθρώπους να ονειρεύονται...