Ακαλλαμπέθ (Α' μέρος)

Στο Σιλμαρίλιον, το βιβλίο που ο Τόλκιν αφηγείται την προϊστορία της τριλογίας του Άρχοντα, αναφέρεται στο Νούμενορ...Το Νούμενορ ήταν ένα μεγάλο  νησί δυτικά της Μέσης-γης, στο κέντρο της Μεγάλης Θάλασσας, κοιτίδα των Ντούνεντάιν. Αναδύθηκε από τους Βάλαρ ως δώρο στους Τρεις Οίκους των Ανθρώπων που παρέμειναν πιστοί τα σκοτεινά χρόνια της Πρώτης Εποχής και βοήθησαν τα Ξωτικά στην πάλη τους ενάντια στον Μέλκορ. Το νησί -που είχε σχήμα άστρου, εξ'ου και το όνομα Elenna- χωρίστηκε αργότερα σε πέντε γεωγραφικές-διοικητικές περιφέρειες, όσες και οι χερσόνησοί του. Αυτές ήταν -από βορρά και εξ'ανατολών- οι Φοροστάρ, Οροστάρ, Χυαρροστάρ, Χυαρνουστάρ, και Αντουστάρ. Στο κέντρο του νησιού υψώνονταν το όρος Μενελτάρμα, ενώ οι πολλοί βαθείς κόλποι χρησίμευαν ως φυσικά λιμάνια για τα πλοία των θαλασσοπόρων Ντούνεντάιν. Πρωτεύουσα και διοικητικό κέντρο ήταν η πόλη Αρμένελος.

Σύντομη Ιστορία του Νούμενορ...

Το έτος 32 της Δεύτερης Εποχής (ΙΙ), ο Έλρος ο Μισο-ξωτικός (αδελφός του Έλροντ), οδήγησε τους Εντάιν του Μπελέριαντ στο νησί Νούμενορ, που οι Βάλαρ είχαν δωρίσει στους πιστούς Ανθρώπους, και έγινε ο πρώτος Νουμενοριανός Βασιλέας με το όνομα Ταρ-Μινυάτουρ.

Με την πάροδο των χρόνων το Νούμενορ εξελίχθηκε στο ισχυρότερο βασίλειο της Ιστορίας των Ανθρώπων. Τα μεγάλα πλοία τους επέστρεψαν στη Μέση-γη το έτος ΙΙ-600 όπου και ίδρυσαν λιμάνια-καταφύγια και αποικίες. Τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας τους, οι Νουμενοριανοί ήταν στενοί σύμμαχοι με τα Ξωτικά της νήσου Τολ Ερέσσεα, η οποία βρισκόταν σχετικά κοντά στις δυτικές ακτές τους. Τα Ξωτικά τους επισκέπτονταν συχνά και τους δίδαξαν πολλά πράγματα. Σε αυτούς, όμως, ήταν απαγορευμένο να ταξιδέψουν προς τη Δύση. Καθώς μεγάλωνε η δύναμή τους, οι Νουμενοριανοί άρχισαν να αντιδρούν στην Απαγόρευση των Βάλαρ, ώσπου το έτος ΙΙ-2899 ο Αρ-Αντούνακχορ αντιτάχθηκε σε αυτήν ανοιχτά, χωρίς όμως να τολμήσει να ταξιδέψει στη Δύση.

Ο τελευταίος βασιλιάς του Νούμενορ ήταν ο Αρ-Φαραζον "ο Χρυσούς", που σφετερίστηκε τον θρόνο από τη δικαιωματική βασίλισσα Μίριελ. Αυτός έκανε ανοιχτό πόλεμο εναντίον του Σαουρον στη Μέση-γη, νίκησε τις στρατιές του και έφερε τον ίδιο αιχμάλωτο στη Νούμενορ. Με την δολιότητά του, όμως, ο Σαουρον κέρδισε την εμπιστοσύνη του βασιλιά και τον έπεισε να εκστρατεύσει εναντίον των Βάλαρ! Έτσι, το έτος ΙΙ-3319, ολόκληρος ο τεράστιος στόλος των Νουμενοριανών σάλπαρε προς τη Δύση. Αλλά τη στιγμή, που ο βασιλιάς τόλμησε να πατήσει στην ιερή γη της Άμαν, η Νούμενορ, το Δώρο των Βάλαρ, καταποντίστηκε απ' το θυμό των Βάλαρ για την ύβρι αυτή, ρίχνοντας στην Άβυσσο όλο το μεγαλείο αλλά και την αλαζονεία των Ανθρώπων. Κι από τότε έμεινε γνωστή ως Atalantë (Αταλάντη ή Ατλαντίς).

Ελάχιστοι Πιστοί, υπό την αρχηγία του Ελέντιλ, είχαν προειδοποιηθεί για την επικείμενη καταστροφή από τα Ξωτικά. Έτσι, έχοντας έτοιμα τα πλοία τους στα ανατολικά του νησιού, διασώθηκαν και βρήκαν καταφύγιο στις αποικίες της Μέσης-γης. Εκεί δημιούργησαν τα περίφημα βασίλεια της Άρνορ και της Γκόντορ, τα οποία, όμως, δεν ήταν παρά θολά αντίγραφα της δόξας και της ισχύος της Νούμενορ.