Ελουρέντ: Η δεύτερη αδελφοκτονία και οι Ντρούγκου

Σύντομα μαθεύτηκε ότι η φλόγα του Σίλμαριλ άναψε στο Δάσος του Ντόριαθ, και ο Όρκος που έδενε το Φέανορ, τον κατασκευαστή του με τους γιους του, ενεργοποιήθηκε ξανά. Ο Μαέδρος, μάζεψε τους αδελφούς του και ζήτησαν από τον Ντίορ να τους παραδώσει το πετράδι του πατέρα του, το μόνο που διασώθηκε από τα τρία που είχαν κλαπεί από τον Μέλκορ, και που είχε φυλακισμένο μέσα του το άμωμο φως των δύο Δέντρων του Άμαν, του Τελπέριον και της Λαουρέλιν. Όμως ο Ντίορ αρνήθηκε. Όσο καιρό το Ναουγκλαμίρ με το Σίλμαριλ βρισκόταν στα χέρια της Λούθιεν, κανένας δεν τόλμησε να της επιτεθεί.
Το πετράδι είχε ανακτηθεί με μεγάλο κόπο και πόνο από τους γονείς του, με δύο αποστολές που παραλίγο να τους κοστίσουν τη ζωή, καθώς και το τρομακτικότερο από όλα τα κυνήγια που είχαν ποτέ οργανωθεί από τα ξωτικά: Το κυνήγι του Κάρχαροθ, του μεγαλύτερου Λύκου του Μόργκοθ. Σ’ εκείνη την τελευταία αποστολή, ο Μπέρεν είχε θυσιαστεί για να προστατεύσει το Θίνγκολ και η Λούθιεν τον ακολούθησε μέχρι τον Μάντος, εγκαταλείποντας την επιθυμία για τη ζωή και το φως του ήλιου για πάντα. Αν είχαν επιστρέψει από εκεί, αυτό οφειλόταν στη λατρεία που είχαν ο ένας για τον άλλον, ξεπερνώντας τις όποιες διαφορές της φύσης τους. Κι αυτή η επιτυχία τους ήταν αξιοσέβαστη ανάμεσα και στα ξωτικά και τους ανθρώπους, όπως και η ξεχωριστή τους μοίρα. Τα κατορθώματά τους τραγουδήθηκαν και πέρασαν στην σφαίρα του μύθου, όμως το Σίλμαριλ αποδείκνυε την επιτυχία τους. Τώρα όμως που είχε γίνει ευρύτατα γνωστή η αναβίωση του Ντόριαθ και η κληρονομιά που έλαβε ο Ντίορ από τους γονείς του, ο όρκος των Επτά αφυπνίστηκε και ο Κέλεγκορμ που στο παρελθόν είχε προσπαθήσει με τη βία να πάρει τη Λούθιεν για δική του, ξεσήκωσε τους αδελφούς του και το μεσοχείμωνο, χωρίς να τους πάρουν είδηση, μπήκαν στο Ντόριαθ και επιτέθηκαν στο Μένεγκροθ.

Η μάχη ήταν τρομερή και ήταν η δεύτερη αδελφοκτονία (Kin slaying) ανάμεσα στα Ξωτικά. O Ντίορ ήταν δυνατός και αντιστάθηκε σθεναρά, και σκότωσε ο ίδιος τον Κέλεγκορμ που αποδείχτηκε ο πιο αιμοσταγής απ’ όλους τους αδελφούς, όμως και εκείνος σκοτώθηκε καθώς προσπαθούσε να προστατεύσει τη Νίμλοθ που πέθανε κι εκείνη έχοντας αγκαλιάσει τα δύο της αγόρια, αλλά αυτές δεν ήταν οι μοναδικές απώλειες, καθώς επίσης σκοτώθηκαν ο Κουρούφιν και ο μελαχρινός Καράνθιρ, οι γιοι του Φέανορ, που ήταν ο πρώτος απ’ όλα τα θύματα που διέφθειρε ο Βάλα Μέλκορ που βασάνιζε τους Έλνταρ και τους Εντάϊν της Μέσης Γης.

Όμως οι Γιοι του Φέανορ δε βρήκαν αυτό που ζητούσαν, καθώς οι άρχοντες που κατάφεραν να διαφύγουν μαζί την Έλγουϊνγκ που ήταν ακόμα νήπιο και τα απομεινάρια του λαού τους, πήραν μαζί τους και το Σίλμαριλ. Οι σκληροί υπηρέτες του Κέλεγκορμ, σκέφτηκαν να σκοτώσουν τα δυο αγόρια του Ντίορ, για εκδίκηση στο θάνατο του κυρίου τους, αλλά φοβήθηκαν το χρυσό βλέμμα του Ελουρέντ που μπροστά στα πτώματα των γονιών του, είχε καλύψει με το σώμα του τον μικρότερο αδελφό του τον Ελουρίν, για να τον προστατεύσει. Είχε τα μάτια της Μέλιαν και ήξεραν καλά την δύναμη των Μάϊαρ από την εποχή ακόμα που ζούσαν μαζί με τους Άινουρ και τους Βάλαρ στο Άμαν και δεν τόλμησαν να τον σκοτώσουν, ούτε εκείνον ούτε και τον αδελφό του. Έτσι τους έπιασαν και τους δύο και αφού τους κάλυψαν τα μάτια τους για να μην βλέπουν το δρόμο και καταφέρουν να διαφύγουν, τους εγκατέλειψαν ξεχωριστά μέσα στα δάση του Ντόριαθ, με σκοπό να τους αφήσουν να πεθάνουν από την πείνα.